سنجش رضایت‌ گردشگران از مقاصد گردشگری ساحلی مناطق روستایی استان گیلان

امروزه یکی از روش‌های سنجش کارایی خدمات موجود در یک منطقه، ارزیابی نظر بهره‌برداران و استفاده‌کنندگان (گردشگران) از خدمات گردشگری است. درواقع، با توجه به ارتباط مستقیم گردشگران با خدمات ایجادشده و نیازهای موجود در شهرها و مناطق، آن‌ها نقش مؤثری در سنجش کارایی یا کمبودهای خدمات موجود دارند. رضایتمندی به‌صورت گسترده در ادبیات توسعه، یک متغیر روشن و همچنین نتیجة تأثیر خدمات تولیدی، رفاه اجتماعی و مالی قلمداد می‌شود. براین‌اساس، پژوهش حاضر به‌دنبال سنجش رضایتمندی گردشگران از مقاصد گردشگری استان گیلان است. جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه صورت گرفت. در تحقیق حاضر، مقاصد گردشگری در قالب 10 طرح سالم‌سازی است که در 7 شهرستان واقع شده‌اند. براساس نتایج آزمون t تک‌نمونة مستقل، بالاترین میزان رضایت از 9 بعد سنجیده‌شده مربوط به خدمات امنیتی با میانگین 409/2 و کمترین مربوط به اطلاع‌رسانی در مقاصد گردشگری ساحلی با میانگین 434/0 است. میانگین کل رضایتمندی از مقاصد برابر با 431/1 است. میانگین رضایتمندی از مقاصد براساس نتایج آزمون (Tukey) به 4 طبقه تقسیم شد. سه طرح (جفرود، آلالان و داروگرمحله) در طبقة اول قرار دارند که گردشگران کمترین میزان رضایت را از آن‌ها داشته‌اند. در طبقة دوم، سه طرح دیگر (تازه‌آباد، انبارسر، نیلوفرسحرخیز) قرار دارند. در طبقة سوم دو طرح (طالب‌آباد و حاجی‌بکنده) و در طبقة چهارم دو طرح (امین‌آباد و گیسوم) با میانگین 631/1 و 658/1 قرار دارند.